Neden yalnızım diye düşünüyorum koskoca sokaklarda. Elimde bir sigara sağa sola bakmaktayım.
Acaba diyorum sigara yüzünden mi insanlar yanaşmıyor bana. Sonra görüyorum ki herkesin elinde bir sigara.
Sonra diyorum ki acaba yanlış zamanda mı geldim buraya, sonra bakıyorum ki bir tek ben yanlış gelmiş olamam.
Düşünceler içinde kaybolurken gitmem gereken yol biraz daha kısalıyor.
Her adım attığımda aslında atacağım adımlar kısalıyor.
Bir gün gelecek ve bu yol bitecek.
Bir gün gelecek ve bu adımlar da bitecek.
Ne içtiğim sigaranın tadı kalacak ağzımda ne de zamanın bir önemi...


Kamera: Canon EOS 600D
İso:3200
Diyafram:5.6
Enstantane1/20 sn.

Orjinali İndirmek İçin Tıklayınız

Bu gün ki yazımda sizlere Soma Faciası'nı anlatmayacağım.
Eminim hepiniz bu konu hakkında bilgi sahibisinizdir.
En azından duymuşsunuzdur ne olduğunu.
Sözlerime bu faciadan fiziksel olarak sapa sağlam kurtulmuş çok güzel yürekli bir abinin sözüyle başlayacağım.
"Abi aşağı  inmesek ne yapacağız ? Başka iş yok ki . Mecbur ineceğiz aşağı."
Şu cümleler aslında her şeyi açıklıyor. Bu insanların başka şansı yok.
Bu insanlar kapkaranlık bir yerde saatlerinin bir an önce dolmasını bekleyerek, karanlıkta saati gözlüyorlar.
Bu insanlar diken üstünde yaşıyorlar. Ben onların ne hissettiğini bilemem. Sizde bilemezsiniz.
Ama bunu yapamıyoruz diye duyarsız da olmayalım değil mi ?
Evet biliyorum Türkiye'de daha kötü şeyler de oluyor. Son zamanlarda yaşanan şeyler hakkında bir yazmaya başlasam zaten işin içinden çıkamam.
Yazı yazı olmaktan çıkar ben utanırım ama yapan utanmaz.
Gene de bu günün anlam ve önemi bakımından oralarda bir yerlerde insanların kapkaranlık yerlerde canla başla eve ekmek parası götürmeye çalıştıklarını unutmayalım.
Eğer o insanlar ekmek parası götürmek için riskli koşullarda dahi çalışmayı göze alıyorlarsa, burada suçu çalışmasaymış diyerek onlara atmak yerine , "Neden onlara daha iyi bir çalışma koşulu sunamadık ? " Diye kendimizde arayalım.
Kocaman Türkiye olarak değil milyonlar, binlerce insan olsak bile bir şeyler başarabiliriz.
Böyle konularda taviz vermeyelim.
Özellikle iş güvenliği uzmanlarına kızıyorum.
Sırf para kazanmak için yapmayın bu işi. Gerçekten gidin, kontrol edin ve önlemleri aldırın.
Bu gün orada çalışan kişi sen değilsin ama.
Yarının ne getireceği belli olmaz, sen olmasan bile çocuğunun orada çalışmayacağının garantisi yok.
Bu yazıyı yazarken sadece sizde biraz empati uyandırmak istedim.
Okuduğunuz için teşekkür ederim...

Karahindiba çiçeği namı diyar üfleyince uçan çiçek. Bir çok faydası olan bir çiçek. Merak edenler araştırabilir tabi ki ama bizim konumuz herkesin bildiği üzere üflenmesi.
Bunu yapmayan yoktur eminim ki.
Daha çiçeği dalından koparırken uçuşan beyazlıklar , adeta insana huzur verir.
Ne kadar kolaydır üflemek. İşte insan içinde ön yargı bu kadar kolay bir şeydir.
Mesela bir çokları buna bende dahildim bu yazıyı yazmadan önce.
Bu çiçeğin bir çok böbrek hastalığına iyi geldiğini hatta ve hatta potasyum olarak çok zengin olduğunu.
İşte insanlarda birbirine karşı bu şekilde bilgisiz ve ön yargıları bu şekilde kolay verebiliyorlar.
Benim gözümde ön yargı ve yargılamak arasında pekte bir fark yok.
Ön yargı sadece daha önceden yapılan bir şey. Yargılamak ise sonradan. Ama işin özüne baktığımız zaman bir yargı eylemi var . Ve bence kimse kimseyi yargılayabilecek bir pozisyonda veya yaşantıda değil.
Mesela beni yargılayabilecek biri kesinlikle dünyada kimsenin yargılayamayacağı biri olabilir.
Bunun dışında beni yargılan veya bana ön yargı ile bakan birinin benden hiç bir farkı yok demektir.
Onun da yargılanabilecek ve ön yargı ile yaklaşılabilecek şeyleri var demektir.
Zaten bizim sorunumuz da buradan geliyor aslında. Yargılanabilecek durumda olduğumuz gerçeği yüzünden yargılıyoruz.
Ön yargı ile yaklaşılabilecek biri ise ön yargı ile yaklaşıyoruz.
Tabi bide bunun öğretilme evresi var. Tamamen yargılanarak ve ön yargı ile yaklaşılarak büyüdüyseniz, başkalarına karşı başka bir dilden konuşmanız beklenemez.
Böyle davranıyorsunuz diye , sizi bile yargılamamak, ön yargı ile yaklaşmamak lazım .
Ben de zamanında çokça yargıladım , çokça yargılandım.
Çok defalarca ön yargı ile yaklaştım ve bir o kadarda ön yargı ile yaklaştığım insanı tanıyınca pişman oldum.
"Keşke senle daha önceden tanışsaydık" veya "Keşke senle daha önce konuşmaya başlasaydık" cümleleri ön yargılarımız yüzünden söylediğimiz cümlelerdir.
Yargılamanın ve ön yargı ile yaklaşmanın bu güne kadar kimseye faydası olmamıştır.
Bana olmadı eminim siz de düşündüğünüz zaman olmadığını fark edeceksiniz.
Eğer insanlar size ön yargı ile yaklaşıyor ve sizi yargılıyorsa lütfen siz onların yaptığını yapmayın.

Unutmayın ki siz onların olması gerektiği gibi davranırsanız, onlar sizin olmasını beklediğinizden daha iyi bir hal alırlar..




Kamera: Canon EOS 600D
İso:200
Diyafram:5.6
Enstantane1/250 sn.

Orjinali İndirmek İçin Tıklayınız

Bu iki kelimeyi çok sık duyar olduk.
Psikolojim bozuldu ve Depresyondayım.
Bu tarz insanları yukarıdaki yaprağa benzetiyorum. Diğerlerinden farklılar. Ve bir bütün değiller artık. Gerçi bu şekilde olmayan insan çok az kaldı ama gene de varlar.
İnsan narin bir varlık. Duygusal olarak düşündüğünüzden daha narin. Sırf bu narinlik yüzünden hayatına bir çok insan girmiş kişiler genelde çok farklılardır.
Mesela bazıları çok güler. Hiç bir şey umurlarında değil gibi yaşarlar tam tersi olmasına rağmen.
Bazıları ise artık içine kapanmıştır. Tüm bağları kesmiş. Bir mucize olmasını beklerler.
Veya bazıları hiç bunlar olmadan hayata diğerlerinden farklı başlarlar.
Veya çok takıntılı oldukları için yoktan sebepler ile kendilerine zulüm ederler.
Arkadaşlarım hiç birimiz bir yaprak kadar sağlam değiliz. Çünkü o bir sene sonra tekrar açıyor ama biz açamıyoruz.
Biz kendimizin yaralarını nasıl düzelteceğimizi bilmiyoruz.
Ne kadar uğraşırsak uğraşalım dönüp dolaşıp o yarayı kaşıyoruz.
Bazı şeyler bizim elimizde değil ve bunlar gerçekten çok derin yaralar açabiliyor bünyemizde.
Ama elimizde olan o kadar çok şey var ki. Yapabileceğimiz o kadar çok şey var ki. Yeter ki artık olduğunuz durumdan olmak istediğiniz duruma geçmek isteyin.
Baştan söylüyorum. Bu hiç ama hiç kolay değil. Hatta çok zor ve bunu yapanlar çok nadir insanlar.
Olsun yani ne olmuş çok az kişi başarılı olmuş ise. Bu kişilerden biri ya sizseniz.
İlk önce ne istiyorsanız hayal edin.
Daha sonra ise yapmanız gereken tek şey var.
Harekete geçmek...






Kamera: Canon EOS 600D
İso:100
Diyafram:5.6
Enstantane1/800 sn.

Orjinali İndirmek İçin Tıklayınız

Herkesin bildiği gibi bu gün anneler günü.Ama resim olarak bir çocuk resmi koymak istedim.Şu resme baktığınız zaman size ne hissettiriyor. Bana saflık,masumiyet ve çocuksuluğu hissettiriyor.
Neden bu kelimeler hep yan yana kullanılıyor ?
Neden çocuklar böyle de insanlar değil?
Siz bunları düşüne durun ben asıl konuya geleyim.
Anneler, anne demek benim için eskiden çok üzerinde durup düşündüğüm bir şey değildi.
Çünkü o vardı ,hep vardı ve hep olacak gibiydi.
Artık yaş büyüdükçe düşünmeye başladım bazı şeyleri.
Mesela bir anne demek , bir çocuk demek aynı zamanda.
Bir anne demek , bir binanın temeli de demek .
Düşünsenize bu çocuğun ilerde çok iyi bir insan olması için temeli atacak kişi anne iken aynı zamanda vahşi,cinayet işleyebilecek bir kişiliğin temelini atacak da annedir.
Yani annelerin omuzundaki yük o kadar fazla ki .Bu sadece çocuğu doğurmak büyütmek ve ev işi yapmaktan ibaret değil. Annelerin sorumluluğu bu kadar büyük işte.
 Eğer iyi bir insansanız ki öyle olmasak bile bunun için çabalamamız da güzel bir şey , bunu annenize borçlusunuz. Ve bu dünyada bir insanın ayağının altı öpülecek ise bu hadise bile konu olan annenizin ayağıdır, başkasının değil.
Bu gün çok güzel bir yazı okudum ve burada giriş cümlesini paylaşmak istiyorum.

Büyüklerden söz edilir de büyükleri büyük edenden neden söz edilmez..bir ağacın kökü ve toprağı değil midir önemli olan.

Sözü ile Başlayan 

Değmesin Yağlı Boya bloğu çok güzel bir yazı hazırlayarak





Kamera: Canon EOS 600D
İso:100
Diyafram:5.6
Enstantane1/160 sn.

Orjinali İndirmek İçin Tıklayınız

Söze başlarken hepinizin az çok bildiği " Eğer arılar yeryüzünden kaybolursa insanın sadece 4 yıl ömrü kalır." diye Albert Einstein'in kurduğu gibi bir cümle kurmayacağım. Gerçi bu sözün yalan olmadığını da az çok hepimiz biliyoruz. Bu gün size anlatmak istediğim aslında arı ve arıcılığın ne kadar zor olduğu. Düşünsenize başınıza bir maske takıyorsunuz, elinize bir eldiven birde tulum giydiğinizde kendinizi güvenceye aldığınızı sanıyorsunuz. Hayır yok öyle bir şey. Olur ya bir arı kovanı size sinirlendi. O kadar çok arı etrafınızı sarıyor ki, o arıların size bir şey yapamayacağını bilseniz dahi , içinizde biriken korku size yetiyor. Hele ki arının sokmasına karşı alerjiniz varsa,veya arı sokması sizi zehirliyorsa daha da beter korkuyorsunuz. Arıları dağıtmak için kullanılan dumanı bu sefer üstünüze sıkmaya başlıyorsunuz. Velhasıl kelam her ne kadar zor ve meşakkatli olsa bile hakiki bal için bu zahmete de değer verilen paraya da.


Kamera: Canon EOS 600D
İso:100
Diyafram:9
Enstantane1/200 sn.

Orjinali İndirmek İçin Tıklayınız

İstanbul'da vapura binmek lazım. O eşsiz boğazda dalgalar arasında kalmak lazım. Deniz uçsuz bucaksız bir yer. Siz üstte yol alırken altınızda başka bir deniz başka bir yere akıyor. Düşünsenize denizin içinde dere var, akarsu var. Ne garip bir şey bu böyle. Hep sorulan soru , deniz mi mavi gök yüzümü ? Ben cevabından çok denizdeki o renk cümbüşüne kaptırıyorum kendimi. Dalgalar , denizin köpürmesi, hatta motorun çıkardığı o ses bile , ahh ahh anlayamazsınız . [ göndermemizi de yapmış olalım :) ]  Karaları kullanarak binlerce,milyonlarca yıldır yaşıyoruz. Peki bir gün tüm okyanus kullanım alanımız olursa ? O zaman ne olur ?



Kamera: Canon EOS 600D
İso:100
Diyafram:5.6
Enstantane1/1000 sn.

Orjinali İndirmek İçin Tıklayınız